ออกปฏิบัติภารกิจของชมรมคนตื่นเช้าอยู่ริมฝั่งทะเลอันดามันซึ่งอยู่ในช่วงฤดูมรสุม แสงแดดที่เคยจ้าจางหายไป แทนที่ด้วยเมฆและฝน พร้อมกับคลื่นและลมที่แรงได้ทุกเมื่อ ทำให้นักท่องเที่ยวทั้งไทยและเทศเบนเข็มทิศสู่เส้นทางอื่น ขณะที่ยืนรอพระอาทิตย์โผล่พ้นขอบฟ้า ไม่ได้มีผมเพียงคนคนเดียวที่อาบแสงสีทองของวันใหม่
เจ้าเหมียวสีเทาตัวนี้เหมือนจะมีความรู้สึกคล้ายกัน ที่มองไปทางไหนไม่ยักจะเห็นพี่น้องที่คลานตามกันมาอยู่ใกล้ๆ คอยเป็นเพื่อนเล่นให้ยืดเส้นยืดสายกันบ้าง เลยหันมาทำเนียนเข้ามาเคล้าคลอตีสนิท ถ้าเป็นดาราถือว่าเล่นดีตีบทแตก ก็มันกระโดดขึ้นตักคนแปลกหน้าที่ผ่านเข้ามาในที่แห่งนี้ และยึดเป็นที่นอนอุ่นๆ โดยวิสาสะ
เหมือนหน้าที่แกมบังคับ จำต้องกลายเป็นพี่เลี้ยงแมวมือใหม่ คอยเกาคางกล่อมให้หลับตาพริ้มอยู่ใกล้ๆ คล้ายกับเพื่อนที่คุ้นเคยกันมานาน พยายามถามหาชื่อจากผู้ดูแลบ้านแต่ก็ไม่ได้คำตอบ ไม่รู้จะเรียกว่าอะไรดี นึกอย่างไรก็นึกคำดีๆ โดนๆ ไม่สำเร็จ เลยใช้ความรู้สึกและสถานการณ์ของตัวเองตั้งเป็นชื่อชั่วคราวให้เจ้าเหมียวว่า "ติดเกาะ"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น